نماز اوليا خدا

چگونگي نماز خواندن اوليا دين، براي پيروان آن معصومين، درس آموزنده و الهام بخش و الگوست. در اين جا قصد دارم تا به نمونه هايي از نماز هاي آنان اشاره كنم:

صداي اذان براي رسول خدا چنان جاذبه داشت و نشاط مي آورد، كه هنگام اذان، به بلال مي فرمود:«اَرِحْنا يا بلال» يعني :« اي بلال، ما را از غم و اندوه و تلخي رهايي بخش.» و در اين باره مي فرمايند : كسي كه صداي اذان را بشنود و بي تفاوت بماند، جفا كرده است.

هنگام نماز، رنگ از چهره علي(ع) مي پريد و مي لرزيد و مي فرمود:«وقت نماز رسيده، وقت امانتي كه خدا بر آسمان ها و زمين و كوه ها عرضه كرد، اما آن ها از قبول آن دوري كرده و ترسيدند.» (تفسير صافي، ج2 ص 370.)

و اين تحمل بار امانت الهي، بزرگترين افتخار بشر است. به قول حافظ:

آسمان بار امانت نتوانست كشيد                 

                                                 قرعه ي فال به نام من ديوانه زدند

امام سجاد(ع) همين كه در نماز به جمله «مالك يوم الدين» مي رسيد، آنقدر تكرار مي كرد، تا بيننده خيال مي كرد كه او در آستانه جان دادن قرار گرفته است. و نيز در سجده غرق در عرق مي شد.

امام باقر(ع) مي فرمايند: پدرم امام سجاد، در شبانه روز، هزار ركعت نماز مي خواند.

رسول خدا(ص) هر گاه كه وقت نماز فرا مي رسيد، گويا كسي را نمي شناخت و حال معنوي خاصي پيدا مي كرد. و مي فرمود: گرسنه از غذا سير مي شود، تشنه از آب سير مي شود ولي من از نماز سير نمي شوم.

حضرت علي(ع)، در جنگ صفّين، مراقب خورشيد بود و گاهي به آسمان نگاه مي كرد. ابن عباس علت را از وي جويا شد، حضرت فرمود: براي اينكه نماز اول وقت، از دستم نرود. گفت: حالا؟... فرمود: آري!...

آري... همان طور كه ماهي ها از شنا كردن در آب خسته نمي شوند، اوليا خداوند نيز از عبادت و نماز خسته نمي شوند بلكه با هر عبادتي، شوق بيشتري جهت عبوديت و نيايش به درگاه خداوند مي يابند.

نقل مي كنند كه مرحوم علامه اميني(مولف كتاب الغدير) يك ماه رمضان، در حرم مطهر امام رضا(ع) هر شب هزار ركعت نماز مي خواند... اين است روش كسي كه در مكتب اوليا خدا، درس عشق و محبت آموخته باشد. بندگان وارسته و اوليا خدا، در هنگام نماز، با عشقي فراوان به نماز مي ايستادند، عطر مي زدند، بهترين لباس خود را مي پوشيدند، رنگشان تغيير مي كرد، به استقبال نماز مي رفتند و خوف و هراسشان از آن بود كه مبادا مورد عنايت خداوند قرار نگيرند، يا در نماز، حالت خشوع و توجه كافي را نداشته باشند.

بله حال ما بايد به خود بنگريم و ببينيم كه تا چه حدي اين مستحبات را رعايت مي كنيم.

پس از اگر تا حالا اين خصوصيات را نداشته ايم بياييد تا با هم از حالا شروع كنيم.  

نويسنده پست: مهدی دوستکام